Ks. misjonarz Bogdan Cofalik
Urodził się 17 lipca 1959 roku w Palowicach. W 1974 roku po ukończeniu Szkoły Podstawowej kontynuował naukę w Szkole Zawodowej w Gliwicach (ZNTK), a następnie w Technikum Kolejowym, które ukończył w 1980 roku zdając maturę i uzyskując dyplom technika elektryka. W okresie nauki w technikum intensywnie uprawiał sport. Podnosił ciężary w II lidze krajowej - KKS Kolejarz Gliwice zdobywając niemałe sukcesy. Karierę sportowca-ciężarowca przerwał w roku 1980 i wstąpił do nowicjatu Św. Rodziny w Bąblinie, woj. poznańskie.
W latach 1981-1987 był studentem studiów filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Świętej Rodziny w Kazimierzu Biskupim. 30 maja 1987 roku przyjął święcenia kapłańskie a 7 czerwca odprawił mszę prymicyjną w parafii pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej w Palowicach.
1 sierpnia 1987 roku dekretem Prowincjała-Przełożonego Misjonarzy Św. Rodziny został wysłany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w parafii św, Jana Chrzciciela w Szczytnej Kłodzkiej.
1 sierpnia 1988 roku został przeznaczony dekretem przełożonego do pracy misyjnej na wyspie Papua Nowa Gwinea.
1 października 1988 roku dekretem przełożonego zostaje przeniesiony do Poznania – głównego domu Kurii Prowincjalnej Misjonarzy Św. Rodziny, gdzie wraz z czterema współbraćmi z tegoż zgromadzenia został skierowany na roczne przygotowanie do pracy w warunkach misyjnych – tropikalnych oraz na naukę języka angielskiego. Po rocznym przygotowaniu, 6 października 1989 roku, zawitał na wyspie Papua Nowa Gwinea. Po 6-cio miesięcznym wprowadzeniu i przygotowaniu do pracy duszpasterskiej w warunkach misyjnych, został mianowany proboszczem parafii pod wezwaniem ,,Matki Bożej Niepokalanej” w Kefamo, diecezji Goroka (Wschodnia Gorska Prowincja).
Po 5 latach pracy duszpasterskiej na papuaskiej ziemi w 1994 roku wraca do kraju i rodziny na pierwszy urlop. Po urlopie w 1994 roku zostaje mianowany proboszczem pod wezwaniem ,,św. Bernarda” w Namcie, diecezja Goroka.
W latach 1997-1998 kończy specjalistyczny kurs: Duszpasterstwo Rodzin – w Manili na Filipinach. W 1998 roku zostaje mianowany proboszczem w parafii pod wezwaniem ,,św. Franciszka Ksawerego” w Kamalikach, diecezja Goroka.
W 2006 roku zostaje mianowany proboszczem parafii pod wezwaniem ,,Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych” w Goroce. Pełni posłannictwo Diecezjalnego Kapelana Młodzieży – duszpasterstwo młodzieżowy trudnej, któremu towarzyszy hasło : ,,Dziś jest dobrze, jutro będzie lepiej”.
Do kraju rodzinnego przyjeżdża systematycznie co trzy lata. Ostatnio był na urlopie w 2007 roku.
W swej pracy duszpasterskiej kładzie szczególny nacisk na pracę z młodzieżą, zwłaszcza z tą ,,trudną”. Dla niej też tworzy warunki do godnego, zdrowego spędzania wolnego czasu. Swoje doświadczenia sportowca od początku przeniósł na grunt papuaski tworząc kluby sportowe na miarę tamtejszych warunków finansowych i lokalowych. Jego plany na przyszłość są ściśle związane z wyspą i jej mieszkańcami.
Kultywuje na misjach tradycje swojej rodzinnej ziemi, przekazując mieszkaniom Papui-Gwinei informacje o historii i życiu codziennym mieszkańców Gminy i Miasta Czerwionka-Leszczyny zaś przy okazji urlopu, przebywając na ojczystej ziemi chętnie spotyka się z mieszkańcami. Przybliża uczestnikom spotkań wrażenia z pracy misyjnej oraz kulturę i zwyczaje mieszkańców dalekiej wyspy.
Swoją postawą rozsławia naszą Gminę i daje godny przykład do naśladowania.
dr Stanisław Pyszny
Urodził się 22 maja 1937 r. w Radlinie. Z Czerwionką jest związany od 1961 roku tj. od ukończenia Studium Nauczycielskiego w Raciborzu i podjęcia pracy. W 1965 r. uzyskał tytuł magistra historii, kończąc Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Katowicach, zaś w 1979 r. na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach obronił pracę doktorską z zakresu nauk humanistycznych. Ponadto posiada dodatkowe uprawnienia i kwalifikacje z zakresu nauczania wychowania fizycznego oraz tytuł instruktora piłki nożnej i piłki ręcznej.
Od 1961 roku rozpoczął pracę zawodową jako nauczyciel w Szkole Podstawowej Nr 2, a następnie w Szkole Podstawowej Nr 5 (obecnie Zespół Szkół Nr 3). W latach 1970 – 1976 kierował Szkołą Podstawową Nr 2. We wrześniu 1976 roku podjął pracę w Inspektoracie Oświaty i Wychowania w naszym mieście najpierw jako Zastępca a od września 1981 r. jako inspektor. We wrześniu 1990 r. przeszedł na emeryturę, jednakże czynny zawodowo był do 2003 roku, pracując w Szkole Podstawowej Nr 6 (obecnie Zespół Szkół Nr 4), w Szkole Podstawowej Nr 8 oraz Ośrodku Pracy Pozaszkolnej.
Pedagog i wychowawca dzieci i młodzieży z terenu Czerwionki, Czuchowa, Dębieńska, Stanowic a obecnie Palowic. Jego uczniowie byli laureatami i finalistami olimpiad i konkursów historycznych na szczeblu wojewódzkim. Jako trener z powodzeniem w latach 1965 – 1975 prowadził drużyny trampkarzy i juniorów KS „23 Górnik” Czerwionka. Będąc nauczycielem w SP 2, a później w SP 6 kilkakrotnie doprowadził szkolone przez siebie drużyny piłki ręcznej chłopców i dziewcząt do finałów wojewódzkich rozgrywek w tej dyscyplinie. Sukcesy ogólnopolskie odnosili także jego wychowankowie grający w szachy i reprezentujący SP Nr 2 w Czerwionce. Był w 1976 r. inicjatorem powstania Szkolnych Igrzysk Młodzieży, które na terenie naszej Gminy odbywają się do dnia dzisiejszego, pozwalając na sportową rywalizację uczniów szkół podstawowych i gimnazjów na wzór rywalizacji olimpijskiej.
Jako Inspektor Oświaty i Wychowania swoimi działaniami oraz osobistym zaangażowaniem przyczynił się do realizacji następujących inwestycji, powstałych na terenie naszej Gminy:
- budowy sal gimnastycznych przy obiektach oświatowych w Czerwionce i Czuchowie,
- budowy nowej szkoły i sali gimnastycznej w Książenicach,
- rozbudowy SP 1 w Leszczynach i Przedszkola Nr 6 w Czerwionce,
- budowy Przedszkola Nr 11 w Leszczynach.
Za swoją pracę otrzymał wiele odznaczeń państwowych i branżowych.
Urodził się w 1951 roku w Rybniku. Od dzieciństwa mieszka w Czerwionce. Z zawodu jest górnikiem. Był długoletnim członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Czerwionce, a w latach 1980-1990 pełnił tam funkcję prezesa, a także opiekował się młodzieżową drużyną pożarniczą. W 1994 roku brał udział w drugiej edycji turnieju ,,Ślązak Roku” organizowanego przez Radio Katowice, gdzie zdobył wyróżnienie dziennikarzy ,,Dziennika Zachodniego”.
Jednak jego zamiłowaniem jest malarstwo, które fascynuje go od najmłodszych lat. Interesuje go utrwalanie na płótnie urokliwych zakątków Śląska, a w szczególności Czerwionki-Leszczyn. W 2000 roku jego prace, zgromadzone w kolekcji Gerarda Trefona, wzięły udział w wystawie zbiorowej malarstwa pt. ,,Barwy Śląska” w Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach koło Warszawy podczas Festiwalu Nauki Warszawa 2000. Ekspozycję przeniesiono później do Galerii Górnośląskiego Centrum Kultury w Katowicach. Inne wystawy zbiorowe, na których prezentowano jego obrazy to na przykład Galeria Szyb Wilson w Katowicach-Nikiszowcu, zamek w Krasiczynie przy okazji premiery filmu ,,Angelus” Lecha Majewskiego oraz renomowana galeria w Miejskim Domu Kultury w Chorzowie, Muzeum Śląskie w Katowicach, Centrum Integracji Pozarządowej w Gliwicach i Zabrzu oraz w wielu innych miejscach w całym kraju.
Największym jego sukcesem jest wystawienie pięciu prac na I Światowym Festiwalu Sztuki Naiwnej ,,NIKISZ-FOR” w Katowicach. Ma również na koncie wiele wystaw indywidualnych, w tym kilka w Miejskim Ośrodku Kultury w Czerwionce-Leszczynach.
Prace Fojcika brały udział w wielu konkursach. Z ważniejszych wymienić można Międzynarodowy Konkurs Plastyczny ,,Patroni Europy w Sztuce” w Bielsku-Białej oraz Konkurs Plastyczny pod patronatem księdza biskupa Tadeusza Rakoczego ordynariusza Diecezji Bielsko-Żywieckiej w Wilkowicach pt. ,,Święty Michał Archanioł i Jego Przyjaciele”. Był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany w ogólnopolskich konkursach plastycznych w Rybniku, Katowicach-Szopienicach i w Strumieniu.
Płótna Czesława Fojcika znajdują się w zbiorach prywatnych kolekcjonerów w Polsce i za granicą. Należy do śląskiej grupy plastycznej w Rudzie Śląskiej, której honorowo patronuje Jerzy Markowski, były Minister Gospodarki.
Przy okazji wystawiania swoich prac plastycznych nie zapominał o własnych korzeniach, promując w ten sposób rodzinną miejscowość.
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Maryi Panny Niepokalanie Poczętej
W październiku 1908 r. Alfons Lukas wraz z żoną Alicją będąc właścicielem Bełku zaprosił do tej miejscowości Siostry Służebniczki Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, równocześnie wyrażając życzenie aby w nowym budynku wybudowanym przez rodzinę Lukas, otworzyły placówkę służby zdrowia dla pracowników rolnych i ich rodzin.
Od 1929 r. Siostry w Szkole Powszechnej prowadziły kursy robót ręcznych i szycia dla miejscowej ludności. W 1932 r. Siostry otworzyły kuchnię dla bezrobotnych, równocześnie prowadziły ochronkę dla dzieci, a w okresie wakacji- kolonie dla dzieci pracowników KWK „Dębieńsko” i Spółki Brackiej. Ochronka była prowadzona do 1958 r. kiedy to władze doprowadziły do jej zamknięcia.
Po II wojnie światowej liczne zachorowania na czerwonkę i inne choroby infekcyjne (zwłaszcza szkarlatyna, groźny dyfteryt, odra) spowodowały powstanie szpitala zakaźnego w Bełku. Swą opieką obejmował pacjentów południowej części Województwa Śląskiego. Stało się to nie tylko dzięki ordynatorowi szpitala ale także dzięki ofiarnej pracy Sióstr Służebniczek. Ich zaangażowanie wyrosło na gruncie chrześcijańskiej idei służenia bliźnim. Dzięki dobrej współpracy lekarzy i Sióstr pielęgniarek szpital istniał dalej aż do 1999 roku, kiedy to reorganizacja służby zdrowia spowodowała jego zamknięcie.
Po krótkiej przerwie w działalności, Siostry Służebniczki podjęły decyzję o gruntownym remoncie i przebudowie budynku wraz z zapleczem, a w 2005 roku otwarto „Dom Pogodnej Starości”.
Od kiedy do szkół wróciła nauka religii, Siostry prowadzą w miejscowej szkole katechezy. Również służą swoją posługą w miejscowym kościele zajmując się jego wystrojem, grą na organach, prowadzaniem chóru parafialnego „Cecylia”.
W październiku 2008 r. Siostry obchodziły piękny jubileusz 100-lecia służby Bogu i ludziom. Bez ich ofiarności, pracowitości oraz ciepła okazywanego ludziom nie można by było tak skutecznie pomagać w cierpieniu i samotności.
Ich długoletnia i różnorodna działalność znana jest Mieszkańcom Bełku, całej Gminy i Miasta Czerwionka-Leszczyny, a także okolicznych miejscowości. Przyznane wyróżnienie „Karolinka” to symbol naszego podziękowania.
Ludowy Klub Sportowy „RUCH” Stanowice
Celem Klubu jest krzewienie kultury fizycznej wśród młodzieży, dorosłych oraz organizacja i uczestniczenie w zawodach sportowych członków Klubu na terenie jego działania, a także wypełnianie zadań publicznych w sferze kultury fizycznej i sportu. Zadania te Klub realizuje od ponad 60 lat na trwale wpisując się w historię i teraźniejszość Stanowic, a także Gminy i Miasta Czerwionka-Leszczyny.
W roku 1946 z inicjatywy ówczesnych społeczników, których zainteresowania rozwojem sportu sięgały znacznie wcześniejszego okresu, powstały formalne podstawy założenia Ludowego Klubu Sportowego Stanowice. Powołanie do życia Klubu sportowego było w istocie reaktywacją jego przedwojennej historii. W pierwszym okresie działalności Klubu najbardziej widoczna była chęć rywalizacji pomiędzy ościennymi miejscowościami. Zawody odbywały się na boisku zbudowanym na prywatnym gruncie obok restauracji „U Olesia”, z inicjatywy miejscowej społeczności. Z biegiem lat zostało zbudowane, również z udziałem społeczeństwa Stanowic, nowe boisko sportowe przy ul. 1 Maja. Inwestycja ta spowodowała przyciągnięcie do sportu sporo młodzieży oraz zespół szkoleniowców.
Jak każdy klub sportowy, LKS „Ruch” Stanowice przechodził wzloty i upadki. Osiągnięcia drużyny piłki nożnej na przestrzeni lat są znaczne nie tylko w Gminie, ale i w powiecie, i w województwie. Należy wymienić: udział w zawodach na szczeblu powiatów rybnickiego, wodzisławskiego i jastrzębskiego. W latach 1984-85 nastąpił awans do klasy terenowej oraz udział w rozgrywkach na szczeblu województwa. W latach swej świetności Klub gościł drużynę Górnika Zabrze, brał udział w turnieju międzynarodowym na terenie Republiki Czeskiej (Jablonec koło Ostrawy). Drużyna młodzieżowa wywalczyła mistrzostwo podokręgu Rybnik. W roku 2006 Klub biorąc udział w rozgrywkach o puchar Polski na szczeblu podokręgu Rybnik, pokonał wyżej notowane drużyny, doszedł do finału pucharu, który odbył się na stadionie miejskim w Rybniku. Obchody 60-lecia Klubu w roku 2006 podsumowały dotychczasowe osiągnięcia.
Wielu mieszkańców Stanowic na przestrzeni tych 60 lat poświęciło swój zapał i czas aby klub mógł funkcjonować. Wśród licznych działaczy należy wymienić: Sylwestra Wyleżoła, Stanisława Brezę, Leona Starzycznego, Henryka Lucygę, Czesława Lanusznego, Gerarda Cieślę.
Największym sukcesem obecnego, działającego od niespełna roku zarządu jest zakończony gruntowny remont budynku Klubu oraz założenie od podstaw sekcji trampkarskiej, która zdobyła wielką popularność. Do sekcji tej należy 30 zawodników zgłoszonych do rozgrywek. Są to młodzi chłopcy, którzy być może w przyszłości staną się podporą sukcesów drużyny seniorów.
Członkowie Klubu, reprezentując naszą Gminę przyczynili się w sposób istotny do jej rozsławiania i kontynuowania tradycji sportowych.