Karolinki 1997
Laureaci 1997
KWK Dębieńsko
Klub Sportowy Piast Leszczyny
Ochotnicza Straż Pożarna Czerwionka
Alfred Buchta
Henryk Buchta
Jan Dytko
Bernard Kocot
Alojzy Damec
Ksiądz dr Stanisław Musiał
Albin Szweda
Andrzej Cofalik


KWK Dębieńsko

W 1997 roku Kopalnia Węgla Kamiennego Dębieńsko obchodziła jubileusz 100-lecia swojego istnienia. Stała się ona „motorem” rozwoju miejscowości położonych wokół niej, a w szczególności dzielnicy Czerwionka. Dała zatrudnienie setkom ludzi oraz godziwe warunki zamieszkania górnikom i ich rodzinom.

Kopalnia prowadziła nie tylko działalność produkcyjną, ale także budowała mieszkania, w tym obiekty mieszkalno-usługowe w centrum Leszczyn i Czerwionki, które stały się ozdobą miasta. Z uwagi na możliwości finansowe, które posiadała, możliwa była modernizacja dróg i ulic, począwszy od nawierzchni asfaltowych, kończąc na oświetleniu i zakładaniu zieleńców.

Prowadziła również szeroką działalność kulturalną w swoich obiektach klubowych. Przy kopalni i z jej inicjatywy działał Klub Sportowy 23 Górnik Czerwionka. Jej zasługą była rekultywacja terenów, na których powstał Park Kultury i Wypoczynku im. P. Furgoła, a w nim m.in. samolot-kawiarnia, mini ZOO oraz kręgielnia i estrada.

Kopalnia była również inwestorem obiektów oświatowych w gminie, jak choćby: Szkoły Podstawowej w Dębieńsku Wielkim, sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej nr 5, nowego Przedszkola nr 6 w dzielnicy Czerwionka wraz z terenem wokół obiektu. Współfinansowała wraz z KWK Szczygłowice budowę Przedszkola nr 11 w dzielnicy Leszczyny.

W latach 90-tych z uwagi na zmianę sytuacji gospodarczej górnictwa, kopalnia zmuszona została do ograniczenia swojej działalności na rzecz miasta. Jednakże w jego krajobrazie oraz w świadomości mieszkańców pozostaje jako instytucja, która pozostawiła materialne znaki swojej działalności służące wszystkim do chwili obecnej oraz wychowała pokolenia społeczników, którzy oprócz pracy zawodowej w górnictwie potrafili pracować społecznie.

Decyzją Zarządu Gliwickiej Spółki Węglowej SA z dnia 6 marca 2000 roku KWK Dębieńsko została postawiona w stan całkowitej likwidacji.

Klub Sportowy Piast Leszczyny

Klub powstał w 1922 roku. W 2002 roku obchodził więc 80 rocznicą swego istnienia. Do 1964 roku był Ludowym Zespołem Sportowym. Od 1965 roku funkcjonuje jako Klub Sportowy Piast z własnym statutem i osobowością prawną. Przez okres kilkunastu lat prowadził cztery sekcje sportowe: piłki nożnej (drużyny od klasy A do Ligi Śląskiej), koszykówki żeńskiej (w klasie wojewódzkiej), tenisa stołowego (w klasie terenowej) i szachów (w klasie wojewódzkiej).

Klub był wielokrotnie odznaczony przez władze sportowe w Warszawie, Katowicach, Rybniku oraz Czerwionce. W 1995 roku klub przyjął nazwę KS Piast-Hubertus Leszczyny. W sezonie 1995/96 awansował do IV Ligi Śląskiej, zdobywając w poprzednich sezonach dwukrotnie mistrzostwo. Obecnie klub uczestniczy w rozgrywkach klasy okręgowej.

Ochotnicza Straż Pożarna Czerwionka

OSP Czerwionka jest jedną z najstarszych jednostek rejonu rybnickiego. Powstała w 1904 roku jako ósma zarejestrowana terenowa straż typu ochotniczego. Do roku 1933 remiza mieściła się w zabudowaniach dworskich. Od tego czasu do dzisiaj zlokalizowana jest w posesji przy Rynku.

Pierwszą motopompę jednostka zakupiła w 1935 roku, a w pięć lat później wzbogaciła się o samochód pożarniczy, który został wywieziony przez Niemców w 1945 roku. Po działaniach wojennych jednostka bardzo szybko wznowiła działalność, dzięki wydatnej pomocy KWK Dębieńsko. Drugi samochód pożarniczy OSP otrzymała w 1951 roku z okazji jubileuszu 80-lecia.

Jednostka została odznaczona Złotym Medalem „Za zasługi dla pożarnictwa” oraz nadano jej sztandar. W ostatnich latach brała udział w wielu akcjach ratowniczo-gaśniczych, pożarowych oraz w akcjach związanych z usuwaniem innych klęsk żywiołowych. Szczególnie wyróżniała się w działaniach związanych z walką z powodzią w 1996 roku. Bardzo aktywnie uczestniczyła w zwalczaniu pożarów lasów rudzko-raciborskich w 1992 roku.

Poza akcjami lokalnymi bierze udział w akcjach ratowniczych w rejonie rybnickim oraz na terenach przyległych. Wielokrotnie ratowała także życie i mienie mieszkańców województw ościennych. Włączona jest także do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Jest jednostką najczęściej alarmowaną, co spowodowane jest wysokim poziomem wyszkolenia jej członków oraz dobrym wyposażeniem. Należy do najlepszych OSP w rejonie rybnickim i wyróżniających się w województwie.

Alfred Buchta

Urodził się w 1931 roku. Swoją pracę zawodową związał z KWK Kleofas, pełniąc funkcję sztygara. Oprócz pracy zawodowej jego pasją było stolarstwo artystyczne. Z czasem został specjalistą od sztuki sakralnej.

Tuż po wojnie wraz z ojcem pracował przy odnawianiu kościoła w Woszczycach. Kolejnym jego dziełem było tabernakulum w kościele w Łaziskach Górnych. W latach osiemdziesiątych stał się znaczącym artystą ludowym, a zamówienia zaczęły napływać z kościołów w Cieszynie, Zgoniu, Miedźnej, Ćwiklicach i Wilczej. Wiele pracy włożył w przeniesienie drewnianego kościoła z Leszczyn do Palowic, wykonując m. in. ołtarz na zlecenie proboszcza parafii w Bujakowie. Osobiście wymieniał także drewnianą konstrukcję zameczku w Palowicach.

Oprócz sztuki sakralnej, Alfred Buchta ma także inne zamiłowania. Jest kolekcjonerem wszystkiego co składa się na historię śląskiego regionu - zbiera meble, sprzęty gospodarstwa domowego, narzędzia rolnicze, itp.

Był inicjatorem budowy przystanku kolejowego Palowice-Kolonia. Pełniąc funkcję Przewodniczącego Społecznego Komitetu Budowy mobilizował mieszkańców i sam pracował fizycznie przy jego powstawaniu.

Znalazł również czas na pracę społeczną - w latach 1990-94 pełnił funkcję radnego Rady Miejskiej, a od 1992 do 1996 roku był sołtysem Palowic. Jego pracowitość i prostolinijny sposób postępowania stał się wzorem godnym do naśladowania dla mieszkańców gminy.

Henryk Buchta

Urodził się w 1924 r. w Dębieńsku Wielkim. Był związany ze swoją rodzinną miejscowością. Zawodowo pracował w KWK Dębieńsko aż do emerytury tj. do listopada 1981 roku.

Był znanym w swoim środowisku społecznikiem. Był kierownikiem sekcji motokrosowej w Klubie Sportowym 23 Górnik Czerwionka aż do likwidacji sekcji, która nastąpiła w 1995 roku. W 1986 roku zespół motokrosowy zdobył tytuł Mistrza Polski. Oprócz tego wielu zawodników zdobywało tytuły indywidualnych Mistrzów Polski. Henryk Buchta pracował także w Zarządzie Głównym Polskiego Związku Motorowego, będąc członkiem kolegium sędziowskiego.

Był również inicjatorem budowy nowej Szkoły Podstawowej w Dębieńsku Wielkim, a także aktywnym działaczem Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Dębieńsku Wielkim. Zmarł 12 września 1999 roku.

Jan Dytko

Urodził się w 1948 r. w Mikołowie. W 1973 r. ukończył edukację na Politechnice Śląskiej w Gliwicach otrzymując dyplom mgr inż. chemika. W tym samym roku rozpoczął pracę w Zakładach Koksochemicznych Gliwice, a od kwietnia 1974 roku związał się z Koksownią Dębieńsko. Od czerwca 1982 roku jest dyrektorem Koksowni Dębieńsko.

W czasie pełnienia funkcji dyrektora Koksowni, zakład ten udzielał różnego rodzaju wsparcia różnorodnym inicjatywom mieszkańców gminy oraz organizacjom społecznym, placówkom oświatowym, służbie zdrowia, klubom sportowym, a także miejscowym parafiom, pracowniczym ogrodom działkowym, kołom wędkarskim, itp. Jan Dytko był inicjatorem wielu zadań sponsorowanych przez Kombinat Koksochemiczny w Zabrzu, w tym Koksownię Dębieńsko, do których można zaliczyć:

  • przekazanie kwoty ponad 400 mln starych złotych na adaptację budynków dla potrzeb uruchomionego w Czerwionce Liceum Ogólnokształcącego, w momencie kiedy ważyły się losy jego powstania,
  • przekazanie kwoty ponad 100 mln starych złotych na budowę sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej nr 7 w Dębieńsku Starym,
  • przekazanie kwoty 450 mln starych złotych na budowę chodnika w dzielnicy Czuchów,
  • bieżącą i systematyczną pomoc w pracy sprzętem technicznym Koksowni (ładowarka Fadroma, dźwigi, zwyżki),
  • pomoc materialną dla takich przedsięwzięć jak budowa basenu, modernizacja cmentarza w Czuchowie, budowa parkingów przy kościołach w Czerwionce i Przegędzy, budowa „rybaczówki” w Czerwionce, konserwacja ogrodzenia przy ogródkach działkowych,
  • pomoc placówkom oświatowym prowadzonym przez gminę poprzez min. wykonywanie różnego rodzaju krat zabezpieczających obiekty, usuwanie awarii w sieci c.o., zapewnianie obsługi autobusowej wycieczek szkolnych, itp.

Bernard Kocot

Urodził się w 1923 roku w Strzybnicy. Od 1962 roku przeniesiony został służbowo do Przedsiębiorstwa Betonowego i Żelbetowego w Czerwionce, pełniąc do 1981 roku funkcję kierownika zakładu.

Oprócz pracy zawodowej począwszy od 1965 roku rozpoczął pracę społeczną jako radny, którym był przez 6 kadencji, pełniąc funkcję Przewodniczącego Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej (2 kadencje), Przewodniczącego Komisji Samorządowej (1 kadencja) i Wiceprzewodniczącego Rady (1 kadencja). Działał również przez 21 lat w Klubie Sportowym Piast Leszczyny, pełniąc funkcję Prezesa Klubu - od 1987 roku jest jego Prezesem Honorowym. Założył, a następnie przez 25 lat prowadził kronikę klubu, dokumentując jego działalność.

Jako Przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Stadionu Sportowego doprowadził do zakończenia jego budowy wraz z obecnie istniejącym zapleczem. Przez 25 lat pracował jako Wiceprezes Zarządu Podokręgu Piłki Nożnej w Rybniku, a w 1995 roku został jego Honorowym Prezesem. Również tutaj realizował swoje pasje kronikarskie, prowadząc kronikę piłkarską dla rejonu rybnicko-wodzisławskiego.

Przez 5 lat był także Wiceprezesem Zarządu Pracowniczych Ogrodów Działkowych w Leszczynach. Przez 32 lata działał w Radzie Nadzorczej PSS Leszczyny, będąc przez 10 lat jej Przewodniczącym.

Jest osobą szanowaną i znaną nie tylko przez mieszkańców dzielnicy Leszczyny.

Alojzy Damec

Urodził się w 1905 roku w Dziećmorowicach, w powiecie karwińskim na Zaolziu. Do leszczyńskiej publicznej Szkoły Powszechnej przybył już w 1923 roku, rozpoczynając pracę nauczycielską jako wychowawca klasy pierwszej. W 1926 roku uzyskał patent stałego nauczyciela, a w 1929 roku ukończył Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski w Cieszynie.

Pracował w leszczyńskiej „jedynce” przez 16 lat, aby od 1 sierpnia 1939 roku, w drodze konkursu, zostać nominowanym na kierownika szkoły. Wojna przerwała jego działalność nauczycielską. Okupację spędził początkowo na robotach przymusowych w Blachowni i Policach. Następnie pracował fizycznie w Hucie Silesia, w pobliskim Paruszowcu. Zakończenia wojny doczekał w tejże hucie jako rachmistrz.

24 marca 1945 roku Rybnicki Inspektor Szkolny powierzył mu obowiązki kierownika leszczyńskiej szkoły. Była ona całkowicie zdewastowana, jednak dzięki jego zapałowi i dużemu zaangażowaniu mieszkańców już wkrótce rozpoczęły się w niej normalne zajęcia. Kierował „jedynką” jeszcze przez dwadzieścia lat, aż do przejścia na emeryturę w 1965 roku. Przez kilkanaście następnych lat, do ukończenia 75 roku życia, pracował jeszcze jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 3 w Leszczynach.

Wychował kilka pokoleń mieszkańców Starych Leszczyn, a później i mieszkańców leszczyńskiego osiedla. Przez kilkadziesiąt lat był także aktywnym działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz PTTK.

Ksiądz dr Stanisław Musiał

Urodził się w 1933 roku. Funkcję proboszcza parafii pw. św. Andrzeja Boboli pełnił w latach 1977-1987, tj. do chwili, kiedy ze względu na stan zdrowia musiał opuścić swoich parafian. W okresie swojego 10-letniego pobytu w Leszczynach wykonał szereg prac budowlanych przy kościele, cmentarzu i w jego otoczeniu, a mianowicie:

  • zbudował kaplicę pogrzebową, stając się nie tylko inicjatorem i organizatorem prac ale również przyczyniając się do jej powstania swoją pracą fizyczną,
  • sprowadził i zabudował w wieży kościoła trzy nowe dzwony,
  • zainstalował centralne ogrzewanie w kościele, zmodernizował wnętrze kościoła wraz z prezbiterium, wyremontował organy,
  • doprowadził do poszerzenia cmentarza oraz zagospodarował otoczenie kościoła (wypłytkowanie placu kościelnego).

Mimo złego stanu zdrowia w dalszym ciągu utrzymywał kontakt ze swoją parafią i parafianami, będąc ich autorytetem moralnym i osobą, której postępowanie było zawsze nacechowane życzliwością oraz służbą Bogu i ludziom. Zmarł w 1998 roku.

Albin Szweda

Urodził się w 1934 roku w Szczejkowicach. Do chwili obecnej jest związany ze swoją rodzinną miejscowością poprzez działalność społeczną.

Oprócz 32 letniej pracy zawodowej w jednym zakładzie tj. Rybnickich Zakładach Wyrobów Metalowych Huta Silesia, od ponad 35 lat zajmuje się pracą społeczną. Nieprzerwanie, od 1972 roku do chwili obecnej jest radnym Rady Miejskiej. O jego zaangażowaniu świadczy fakt, iż jako jedyny radny z kadencji 1986-1990 został wybrany do samorządu terytorialnego w wyborach w 1990 roku. Również nieprzerwanie, od maja 1975 roku jest sołtysem sołectwa Szczejkowice.

Swoją działalność rozpoczął od przewodniczenia Społecznemu Komitetowi Budowy Szkoły Podstawowej, oddanej do użytku w 1974 roku, a następnie domu parafialnego i pierwszego w dziejach parafii kościoła, poświęconego w 1986 roku. Z jego inicjatywy zawiązany został Społeczny Komitet Gazyfikacji, który zgazyfikował najpierw część sołectwa (kolonię Nowa Wieś), a następnie doprowadził gaz do całego sołectwa w 1989 roku. Jego zasługą jest również wykonanie innych zadań na terenie Szczejkowic, w tym m.in.: adaptacja starego budynku szkoły dla potrzeb Wiejskiego Domu Kultury, remizy OSP i przedszkola, wymiana sieci niskiego napięcia, remont i budowa kolejnych odcinków wodociągu, poprawa nawierzchni dróg, kontynuacja prac przy zagospodarowaniu terenu wokół kościoła, poprawa oświetlenia ulicznego poprzez jego rozbudowę i modernizację. Większość tych zadań została wykonana przy dużym udziale prac społecznych mieszkańców sołectwa oraz ich wkładzie finansowym.

W kadencji samorządu terytorialnego, w latach1994-98, Albin Szweda był również członkiem Zarządu Gminy i Miasta. Zawsze służy on swoją wiedzą fachową i doświadczeniem w pracy społecznej wszystkim, którzy chcą pracować na rzecz swoich społeczności lokalnych. W chwili obecnej Albin Szweda jest sołtysem Szczejkowic.

Andrzej Cofalik

Urodził się 8 września 1968 roku w Rybniku. Od najmłodszych lat zaczął uprawiać podnoszenie ciężarów w swojej rodzinnej miejscowości - Palowicach. Biorąc przykład ze swych braci: Bogdana, Mariana i Hilarego, którzy już wcześniej uprawiali tę dyscyplinę, mając 14 lat rozpoczął treningi w klubie sportowym Kolejarz w Gliwicach. Stamtąd przeniósł się do Górnika w Czerwionce, gdzie trenował do czasu rozwiązania sekcji.

Obecnie jest zawodnikiem Śląska w Tarnowskich Górach. W 1992 roku na Olimpiadzie w  Barcelonie pobił swój życiowy rekord. W roku 1995 na Mistrzostwach Europy w Warszawie zdobył srebrny medal. Kolejny medal zdobył na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w roku 1996. W roku 1997 na Mistrzostwa Świata w Tajlandii (Chiang Mai), w kategorii wagowej do 83 kg zdobył złoty medal, tym samym wpisując się na listę nielicznych polskich mistrzów w podnoszeniu ciężarów.

Regionalny Ośrodek EFS
mosir
PROJEKTOWANIE STRON: INTRACOM